مقایسه ویژگی ها و اختلال های شخصیت و راهبردهای مقابله ای معتادان خودمعرف و گروه بهنجار

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی، اختلال های شخصیت و راهبردهای مقابله ای (مبتنی بر شیوه های حل مسأله) در معتادان خودمعرف و گروه بهنجار انجام شده است. روش: 50 نفر معتاد خودمعرف که برای نخستین بار به مرکز درمانی معتادان بهزیستی شهر رشت مراجعه کرده بودند در یک بررسی توصیفی- مقطعی با 50 نفر از افراد بهنجار که از نظر برخی ویژگی های جمعیت شناختی با یکدیگر همتا شده بودند، مقایسه شدند. برای گردآوری داده ها، پرسش نامه نئو (فرم تجدیدنظرشده کوتاه) (neo-ffi-r)، مقیاس چندمحوری بالینی میلون- 2 (mcmi-ii) و مقیاس سبک حل مسأله (pss) به کار برده شد. داده های گردآوری شده به کمک ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها: معتادان در مقایسه با گروه بهنجار در بعد شخصیتی روان رنجورخویی (n)، نمره بالاتر و در ابعاد شخصیتی دلپذیربودن (a)، انعطاف پذیری (o) و باوجدان بودن (c) نمره پایین تری به دست آوردند (05/0p<). در بعد شخصیتی برون گرایی (e) بین دو گروه تفاوتی دیده نشد. بین گروه معتادان خودمعرف و گروه بهنجار در بیشتر شاخص های آسیب شخصیت تفاوت معنی دار دیده شد و معتادان در این شاخص ها به نمرات بالاتری دست یافتند (05/0p<). هم چنین معتادان در مقایسه با گروه بهنجار، بیشتر شیوه های حل مسأله غیرسازنده مانند پرهیز و درماندگی را به کار می بردند (05/0p<). نتیجه گیری: ارزیابی سه حوزه هم پوش ویژگی ها، مشکلات و اختلال های شخصیت در معتادان دربردارنده اطلاعات مهمی برای تعریف، شناسایی و درمان این گروه است.